Relacje z rodzicami
- Przypomnij sobie swoje relacje z rodzicami, zwłaszcza te z dzieciństwa, młodości. Spróbuj nazwać po imieniu odczucia jakie Ci teraz towarzyszą, gdy wspominasz te relacje? Podziękuj na modlitwie Bogu za dar swoich rodziców (także za tych nieżyjących) nawet jeśli sprawia Ci to teraz wiele trudności.
Syr 7, 27-28; Ef 5, 20
- Jakie towarzyszą Ci odczucia, gdy wspominasz swoje relacje z dzieciństwa z rodzeństwem, rówieśnikami, nauczycielami w
szkole, sąsiadami, itp. Może doświadczasz do dziś bólu i cierpienia z powodu negatywnych przeżyć związanych z tymi osobami, czy miejscami? Oddaj dziś na modlitwie te osoby i miejsca Bogu i proś o łaskę uzdrowienia wspomnień i przebaczenia tym, co do których chowasz urazę.
Syr 18, 8-14; Mt 18, 21-35
- Wiele naszych zachowań, postaw w różnych sytuacjach życiowych ma związek z przykrymi wspomnieniami relacji i wydarzeń z dzieciństwa z udziałem osób nam najbliższych. Zastanów się czy przypadkiem Twoje zachowania w dorosłym życiu nie są skutkiem tych negatywnych relacji, wydarzeń i związanych z nimi wspomnień? Jak sobie z tym radzisz? Czy możesz powiedzieć z perspektywy czasu, że nie wywołuje to w Tobie negatywnych wspomnień, myśli i odczuć?
Jeśli tak – proś Pana w modlitwie, by dał Ci łaskę wolności.
Ps 22, 7-31
- Jakie myśli przychodzą do Ciebie, gdy wspominasz swoich rodziców z czasu Twego dzieciństwa? Jakie były ich wzajemne relacje? Przyjrzyj się relacji Twojej matki do Ciebie, a później ojca – do Ciebie. Z perspektywy czasu spróbuj dokonać analizy ich postępowania względem Ciebie. Jakie towarzyszą Ci w związku z tym odczucia? Na modlitwie zwróć się do Pana, aby dał Ci łaskę głębszego zrozumienia tych spraw.
Rz 12,3; Syr 14,20-15,1
- Jakie myśli i odczucia są Twoim udziałem gdy słyszysz zdanie, że „dzieci nie zaciągają wobec rodziców żadnego długu”. Jak to rozumiesz w kontekście IV przykazania „Czcij ojca swego i matkę swoją? Jeśli doświadczasz w tej dziedzinie trudności proś Boga o łaskę podjęcia właściwych kroków i decyzji.
Syr 3, 1-9; Wj 20, 12
- Czy nosisz w sobie żal do rodziców, że nie dali Ci wystarczająco dużo miłości, a może wciąż masz jakieś oczekiwania wobec nich? Czy przypadkiem nie przenosisz tych odczuć na swoich najbliższych (dzieci, współmałżonka, współpracowników, podwładnych, sąsiadów, itp.). Może doświadczasz podobnych odczuć wobec innych osób, od których oczekiwałeś/łaś w dzieciństwie większego wsparcia. Powierz te sprawy na modlitwie i proś o uzdrowienie zranień.
Iz 49, 14-18
- Przyjrzyj się bliżej swoim relacjom z najbliższymi, zwłaszcza w rodzinie. Zajrzyj do swoich najgłębszych motywacji. Jak ich traktujesz, kim dla Ciebie są? Czym kierujesz się chcąc mieć wpływ na nich? Powiedz o tym Bogu na modlitwie.
Dla wszystkich: Rz 12,3.9-10; Łk 14, 25-34
Dla rodziców, którzy wychowują dzieci: Syr 30, 1-13; Syr 42, 9-13
- Czy przypadkiem nie było w Tobie postawy odrzucenia czy też pogardy wobec rodziców w chwili gdy uznałeś/łaś swoją „samodzielność”? A może ta postawa wciąż trwa w Twoim sercu? Przyjdź dziś do Pana i proś Go o łaskę przyjęcia mimo ich niedoskonałości i błędów.
Syr 3, 10-16;
- Czy nie dostrzegasz, że w tym odrzuceniu rodziców, czy najbliższych, jest pułapka, która polega na powielaniu często tych samych błędów, jakie popełnili Twoi rodzice (matka, ojciec)? Co mógłbyś/mogłabyś zrobić by to zmienić? Pozwól Bogu wejść w tę sferę Twojego życia.
Ps 27, 7-14
- Spróbuj zobaczyć to dobro, które otrzymałeś od rodziców. Nazwij je po imieniu i podziękuj dzisiaj na modlitwie w obliczu Boga.
Tb 4, 3-4, Prz 6, 20-22
- Czy przypadkiem nie ma w Tobie postawy osądzania swoich rodziców? Jeśli tak, to dlaczego? Spróbuj rozróżnić ocenę ich działań, a osądzaniem ich jako ludzi. Poproś Pana by dał Ci w tym wolność.
Mt 7, 1-5; Rz 8, 14-21
- W jaki sposób dzisiaj odnosisz się do swoich rodziców? Czy jest w Tobie postawa szacunku i wdzięczności, czy raczej pogardy i odrzucenia? Stań z tym dziś przed Panem i powiedz Mu o tym.
Pwt 5, 16; Pwt 27,16;
- Na ile dokonało się w Tobie swoiste „pożegnanie” z rodzicami w porządku emocjonalnym? Czy umiesz dziś przyjąć ich w pokoju serca? Jakie emocje wywołuje myśl o nich, spotkanie, telefon, itp.?
Kol 3, 1-17
- Czy udało Ci się już uporać z „uczuciami nazaretańskimi”, uczuciami, które dotykają naszych więzi, relacji i spraw z lat dziecięcych? A może wciąż żyjesz na uwięzi lęku i w ciągłym poczuciu winy? Co masz zamiar z tym zrobić? Jakie podjąć decyzje i działania? Powierz to dzisiaj Bogu na modlitwie.
Ps 62; Ps 131
Pytania na małą grupę:
- Czy doświadczasz w swoim życiu problemu „uczuć nazaretańskich” (związanych z często trudnymi relacjami z rodzicami i najbliższymi z lat dziecięcych)?
- W jaki sposób ich obecność przejawia się w Twoim dorosłym życiu? (spróbuj podać konkretny przykład)?
- Jakie dostrzegam drogi wyjścia, aby ostatecznie uporać się z „emocjami nazaretańskimi”?